Leeg

IQ IQ-Partij IQ IQ

Aantekeningen

Proces-verbaal, incident 12-6-2015

Onjuiste informatie (1):

Grond aanhouding: Op heterdaad als verdachte van art. 300/1

‘Heterdaad’ is fout. De politie heeft van het incident niets gezien en niets gehoord, alleen gereageerd op het leugenverhaal van het 15-jarige Turkse ‘slachtoffer’ Sule D. via telefoon, dat nu schade-vergoeding eist voor een schade, die ze niet heeft geleden. De 4 30 cm lange horizontale parallelle krassen op de rechter heup, van die kort na 17 h de agent Demi K. 3 foto’s heeft gemaakt, heeft ze zich met 4 nagels van haar rechter hand (kennelijk op de naakte huid, duurt 3 seconden) zelf toegebracht, om haar aangifte aan te dikken. Het kan niet anders, want de bejaarde heeft ze aan die plek niet aangeraakt.

Het Openbaar Ministerie in Den Haag weigert, scherpe foto’s van de krassen te sturen. Twee keer, na 3 weken, en na 3 1/2 weken, heeft het OM totaal verkleurde foto’s gestuurd. Met scherpe foto’s en het protocol kan men de foute aangifte bewijzen. Wil het OM de Turkse teenager en haar familie beschermen tegen straf wegens foute aangifte? Hoe ver gaat de manipulatie? Hoe ver is de politiestaat al?

Onjuiste informatie (2):

Het foto1 van haar rechter arm, dat agent Demi K. gelijktijdig heeft gemaakt, laat nu (op een heel slechte kleurkopie, waarom zo slecht?) geen letsel zien. Dit foto kreeg de bejaarde na 3 weken (!!!) wachten op 3. 7.2015, drie weken na het incident (op 12.6.2015).

Echter, als dit foto tijdens het verhoor van de bejaarde door mevr. K. op 12.6.2015 om 20 h 20 werd voorgelegd, was daar een zware verwonding te zien, die kennelijk oud was. Dat heeft de bejaarde toen ook onmiddellijk aangemerkt:

1. oud letsel met een blauwe vlek boven aan de arm, en daaronder heel vele ronde bloedingen in de witte huid, ca. 3 tot 4 mm doorsnee, heel vele, 30 tot 40, de hele arm bezaaid daarmee, en

2. “niet door mij veroorzaakt: ik heb ze aan de arm niet aangeraakt.”

Hij heeft tijdens zijn verhoor (20 15 17 58 95-6). heel duidelijk gezegd, dat dit naar zijn mening een oud letsel is, meerdere keren. Ondanks zijn inhoudelijk verweer heeft de vrouw-rechercheur K., die sterk manipuleerde, dit niet in het rapport geschreven. “Een bloeding diep onder de huid komt eerst dagen later als blauwe vlek naar boven” heeft hij gezegd. Ze sprak tegen en zei: “Dat kan ook meteen!” Er was dus een discussie tussen haar en hem over dit punt. Daarover heeft ze geen woord in het rapport geschreven. Waarom niet? Wilde ze geen concrete punten in het rapport schrijven, die een bewust foute aangifte van de Turkse teenager Sule D. en haar familie waarschijnlijk maken? (de bejaarde heeft de agressieve teenager alleen aangeraakt heel zacht met de vlakke hand van achter tegen het rechter schouderblad, als vriendelijke uitnodiging, te stoppen met gillen en de flat van kwetsbare ouderen te verlaten en loten ergens anders te verkopen, en te stoppen met dreigen en schreeuwen en tegen de deuren van de bewoners bonken.)

Nog een keer: Op de foto van de arm van het superagressieve kind was toen een zware verwonding te zien, misschien uit een vechtpartij ergens tevoren, zo te beschrijven: 30 tot 40 ronde bloedingen onder de huid, rood, ca. 3mm tot 4mm doorsnee, en een dunne blauwe rand om iedere rode bloeding. De hele bovenarm was bezaaid met rode bloedingen in de witte huid. En het ging naar beneden duidelijk ook daar verder, waar de foto stopte.

Heel vreemd: welke politieagent, die een verwonding via foto wil vastleggen, maakt alleen een foto van een deel van de verwonding en niet van de hele verwonding?

En welke politieagent kan het duidelijke verschil tussen oude en jonge verwonding niet zien? Vragen over vragen! Jong: de 4 krassen op de huid van de heup. Oud: de bloedingen aan de arm.

Of , het forelpatroon van bloedingen is toen via photoshop geproduceerd, om de aangifte aan te dikken (dus vervalsing van informatie, valsheid in geschrifte),

of het forelpatroon van bloedingen is in de weken na het incident via photoshop verwijderd (ook vervalsing van informatie, valsheid in geschrifte). Met de foto had de bejaarde snel kunnen bewijzen, dat de verwonding oud was en Sule D. bewust foute aangifte heeft gedaan. Ook op een nog slechtere kleurkopie van de foto zou men nu het forelpatroon van ronde rode bloedingen in de huid duidelijk zien.

In ieder geval is geknoeid Nu moet worden onderzocht, hoe precies. En door wie. (opheldering door DIM-test mogelijk).

De bejaarde verklaart: “Ik doe aangifte tegen onbekend wegens vervalsing van de arm-foto. In een rechtsstaat mag zoiets niet ongestraft blijven.”

Dit is niet de enige plek, waar geknoeid is.

Het bericht van de brute agent S.A. J. (PV aanhouding 2015175895-2) is vol van bewijsbare leugens. Daarop komt de bejaarde nu te spreken:

Onjuiste informatie (3):

“Leugens van agent S.A. J. in het proces-verbaal: (20 15 17 58 95-2).

Na de storing door de 2 teenagers, die de flat uit waren, ben ik weer in mijn woning gegaan, ca. 17.35 h. Een kwartier later, 17.50 h, werd gebeld. Door de deurspion zag ik politiemensen zoekend de andere deuren langs gaan. Ik heb de deur open gedaan, bleef in mijn woning staan en heb ze vriendelijk gevraagd: “Kan ik u helpen?” Daarop kwam de boomlange agent J. direct op mij af. Zijn eerste woorden waren: “U bent aangehouden!” Hij had geen bevel van een rechter voor aanhouding in mijn woning daarbij. Aanhouding in mijn woning was dus illegaal. De vrouw-agent Melanie J. kwam snel erbij en hield mijn woningdeur met haar rechter voet open: bewijs, dat ik in de woning stond. Ze wilde verhinderen, dat ik de deur dicht deed. Bewijs ook, dat de agenten zonder rechterbevel geweld gebruikten.

In zijn bericht schrijft Jelsma: “Terwijl wij met de verdachte in gesprek waren, kregen wij …. .” Leugen 1: er was geen gesprek voor de aanhouding.

Leugen 2: “… kregen wij van collega’s te horen, dat het ‘slachtoffer’ aangifte wilde doen en zichtbaar letsel had.

Volgens proces-verbaal aangifte (PL1500-20 15 17 58 95-1) begon het gesprek van agent Demir K. met het (simulerende) slachtoffer eerst om 17:00 h. Al om 18:50 werd ik, volgens bericht J., aangehouden en met geweld afgevoerd. Leugen 2 bewezen!

Met brute geweld werd ik aangehouden. Zonder noodzaak werd ik in snijdende handboeien geplaatst, direct voor mijn woningdeur, de boeien op de rug, naar beneden gesleurd en ruw in de politieauto gestoten. 4 sterke politiemensen tegen een zwakke 75-jarige bejaarde: elke stelling van de noodzaak van handboeien is een leugen!

Nog meer leugens:

“Wij zagen, dat de verdachte zijn spullen ging pakken en alles ging afsluiten. Vervolgens kwam de verdachte weer in de centrale hal van de flat.”

Dat is een leugen: Ik heb wel mijn jas aangetrokken, om mee te gaan, want ik had nog geen verdenking, dat ik het met een crimineel agent te maken had. Maar ik ben in mijn woning blijven staan en heb tegen de agent J. gezegd: “Tevoren ik mee ga wil ik toch een verstandige reden voor een aanhouding van u horen. Ik heb helemaal niets fout gedaan. Ik zie geen reden!” Het antwoord van Jelsma was: “Mond houden! Mee komen! De reden ervaart u op het bureau.” En dan kwam hij, beide voeten voor de deur, met zijn lange gestrekte arm, pakte mij bij de kleding en trok mij over de deurdrempel uit mijn woning.

Bewijs: Getuigenis van agent Melanie J. (HG134 06), die daarnaast stond en mijn woningdeur met haar voet had opengehouden.

Agent J. had in het begin gevraagd, of ze mijn woning mochten binnen komen. Daarop heb ik “nee!” gezegd. Dat heb ik verboden. Nu heeft hij mij uit mijn woning getrokken en liegt, dat ik vrijwillig in de hal ben gekomen en hij mij daar gepakt heeft. Daarom vermoed ik, dat hij mijn recht, in mijn woning te blijven, heeft geschonden. Ik vermoed, dat hij een bevel van een rechter had moeten hebben, die hij niet had, om mij in mijn woning te pakken.

Ik doe aangifte tegen S.A. J., als dit een misdrijf is. (Ga ik uitzoeken!)”

Verdere leugens:

(20 15 17 58 95-2).

“J. heeft mij voor mijn open woningdeur de arm ruw op de rug gedraaid en naar boven geduwd totdat ik voor pijn schreeuwde. “Om u leren te gehoorzamen!” zei hij daarbij. Als ik verbaasd protesteerde en zei: “Dat is ongekend!” kreeg ik bovenop snijdende ijzeren handboeien op de rug, bij de twee liften, die 4 m weg zijn van mijn woningdeur, en werd in de linker lift geduwd. De woning stond nog open. Ik wilde ze sluiten. Dat werd geweigerd. Daar kwam een windstoot en duwde de deur dicht. Maar ze was nog niet afgesloten. Ik stelde voor, ze af te sluiten. Dat werd door J. geweigerd. Hij heeft mij dan in de lift gestoten en trok mijn geboeide armen hard omhoog, zodat ik alleen krom en gebukt in de lift kon staan, met veel pijn. Krom en gebukt werd ik beneden door de hal gestoten en buiten richting politieauto. Vele medebewoners stonden op de galerij te kijken en verstonden de wereld niet meer. De linker achterdeur van de auto ging open. Maar J. beval, dat het de rechter deur moest zijn, zodat ik rondom de auto gesleurd werd en iedereen op de galerij mij duidelijk kon zien. Alles was op vernedering en op pijn doen gericht. Een terreuractie!”

“J. had mij en de simulerende teenager Sule D., die volgens akte dicht om de hoek stond, tegenover kunnen stellen, om de waarheid boven tafel te krijgen. Iedere normale politieploeg zou dat hebben gedaan. Maar dat vermeed hij. Hij koos voor het totaal onwaarschijnlijke verhaal, dat een rustige bejaarde van 75 jaar een 15-jarig meisje vier 30 cm lange parallelle krassen met zijn vingernagels op haar buik bijbrengt, totaal horizontaal, en bovendien nog haar rechter arm bloedig slaat.” Hij vond, dat dit vast stond, ondanks de protesten van de tegensprekende 75-jarige, en dat de 75-jarige daarvoor boeten moest. Nader onderzoek, meteen mogelijk, vond hij overbodig. Terreur-politie!

“Vergelijk met mijn verhaal van de aanhouding,” zegt de bejaarde, “het leugenverhaal van J. in de acte. (20 15 17 58 95-2). O.a. stelt hij boeien eerst beneden in de grote hal, volstrekt tegen de feiten in. Alles is onwaar voorgesteld, om zijn brute overtredingen te camoufleren.

Op het politiebureau werd ik grof uit de auto getrokken, dat ik voor pijn door de snijdende handboeien schreeuwde.

Ik moest al mijn persoonlijke spullen inleveren. Daarna werd ik door J. gefouilleerd. Daarbij deed hij mij op een bijzondere manier nog eens pijn, die ik hier niet beschrijf.

Tevoren ik in een politiecel werd geplaatst, heb ik de brute agent S.A. J. verrast door mij frontaal voor hem op te stellen en hem, zonder iets te zeggen, frontaal in de ogen te kijken. Zijn ogen gingen meteen naar links en naar beneden. Dat is lichaamstaal en betekent “Ik ben schuldig.”

Volgens mij en volgens de test maakt hij bewust misbruik van zijn politieambt en van politierechten. Volgens mij oefent hij bewust illegale geweld uit in het kader van een achtergrondagenda. In de agenda van een politiestaat, die al tot op een bepaalde hoogte bestaat. De criminele machten daarachter doen pogingen, om nog meer invloed te krijgen via terreur in de grijze zones.”

IQ-Partij roept de eerlijke politiemensen en de burgers op, samen waakzaam te zijn en te letten op tekenen van de politiestaat. De politiestaat is een realiteit, die functioneert, een machttechniek, die 1000 keer is toegepast. Nu weer. “Volgens mij is S.A. J. een criminele persoon, die niet thuis hoort in de politieapparaat van een rechtsstaat”, zegt de bejaarde.

Maken wij ons eens bewust, dat Hitler via een politiestaat tot dictator werd opgebouwd en WW2 liet losbarsten, met 40 miljoen doden! Dan begrijpen wij, welke gevolgen niet opletten hebben kan.

Dan begrijpen wij, welke gevolgen het hebben kan, niet te weten, hoe politiestaten werken: met ploegen van criminele politie, die daar zitten en op bepaalde incidenten wachten, die de criminele doelen van de criminele machthebbers kunnen aantasten en in gevaar brengen. Daar manipuleren ze, om tegenkrachten af te breken. Heel sluw zaaien ze daarbij in de grijze zones terreur. Ploegen, die men zo snel niet pak-ken kan, omdat ze alle uitvluchten en smoesjes kennen, om zich rein te wassen. Dan begrijpen wij, hoe belangrijk nieuwe methodes zijn, om ze toch te pakken. Bijvoorbeeld de Wonder-Test, de DIM-test, ontwik-keld door de wetenschap. Met de DIM-test, door wetenschappers uit 20 landen ontwikkeld, kunnen wij de politiestaat en WW3 voorkomen.

Wij eisen, dat agent J. de corruptie-test aan de DIM-Computer moet doen. De rijksrecherche kan de DIM-Test op S.A. J. toepassen.

Terwijl de J.-ploeg de 75-jarige bruut in zijn woning ging aanhouden, zonder rechterbevel, en naar de politiecel sleepte, stond de simulerende teenager Sule D. nog voor de flat. Indien J. de waarheid over het incident had willen uitzoeken, dan had hij de teenager en de bejaarde eenvoudig tegenovergesteld. Dan zouden de leugens van de teenager over haar 2 letsels snel aan het licht gekomen zijn. Een eerlijke politieagent zou dat hebben gedaan. Maar dat wilde J. niet. Hij wilde terreur zaaien. Hij wilde de bejaarde slecht maken voor de bewoners van de hele flat. Dat was een bodschap niet alleen aan een persoon, maar in een klap aan meer dan 200 personen: de politie grijpt hard door, als de doelen van de machthebbers in gevaar komen.

Ook als de normaalburger, met weinig kennis van de geschiedenis en weinig doorzicht, niet direct begrijpt, wat de doelen van de machtheb-bers zijn, op ten duur begrijp hij het wel. Dan zit de angst er al diep in.

Niet alleen het bericht (proces-verbaal) van de J-ploeg over het incident is vol van leugens, de J.-ploeg heeft ook de wijkagent K., die op vakantie was, naar zijn terugkeer op het foute been gezet door onwaar te stellen: “Wij hebben in de flat een bewoner als getuige gevonden, die de mishandeling van de kinderen door de beschuldigde heeft bevestigd”.

Als de bejaarde de wijkagent ging opzoeken en om raad vragen en zei: “Wat kan ik doen? Ik wordt door een foute aangifte van twee teenagers van een mishandeling beschuldigd. Maar mijn actie, om mijn kwetsbare buren te beschermen, was correct, totaal correct in de kaders van de wetten.” schudde de wijkagent zijn hoofd en zei: “Er is ook in de flat een getuige van de mishandeling gevonden!” Hij geloofde mij niet. Want hij had deze leugen van zijn collega-agenten gehoord. Mevrouw P. uit de flat heeft als getuige alleen verklaard, totaal correct, dat ze geschreeuw van een meisje heeft gehoord en dat later de teenagers haar hebben verteld, dat ze mishandeld waren.

Twee totaal verschillende dingen dus:

a) een door getuige geziene mishandeling (verteld aan de wijkagent) en

b) de stelling van 2 leugenmeisjes hebben gehoord “Wij zijn mishandeld worden!”

Het is begrijpelijk, dat een wijkagent niet alle procesverbalen kan lezen en niet alle details kan kennen. Het is begrijpelijk, dat hij steunt op het mondelinge bericht van zijn collega’s. En als die misleiden en liegen, als verkapte agenten van de politiestaat, krijgen wij a), terwijl b) waar is, met alle gevolgen van dien.

De wijkagent gaf 2 adviezen: 1. de klachtencoördinator in Delft aanspreken en 2. met de officier van justitie in Den Haag spreken, om de scherpe foto’s te krijgen en de bewijsbare leugens te belichten, en de contradicties in de leugenverhalen van de teenagers te belichten

met doel, de TOM-zitting van tafel te krijgen en als niet langer beschuldigde burger van de zomer te kunnen genieten.

De bejaarde verklaart: “Ik doe aangifte tegen agent J. wegens 8 dingen:

1. wegens liegen in het proces-verbaal over de gang van de aanhouding (zie boven)

2. wegens mij met geweld uit mijn woning trekken, zonder rechterbevel (er was geen heterdaad-situatie, zie boven)

3. wegens mij meteen na (2) mijn arm op de rug te draaien en hoog te trekken en pain te doen “daarmee je leert te gehoorzamen!”

4. wegens mij meteen na (3) in snijdende ijzeren handboeien te plaatsen, zonder noodzaak. Een zwakke 75-jarige tegen 4 sterke agenten!!!

5. wegens mij voor mijn medebewoners in een slecht licht te zetten: mij geboeid afvoeren zoals een crimineel, zonder zorgvuldig onderzoek, dat ter plekke mogelijk was (zie boven).

6. wegens mij tijdens het fouilleren op het bureau pijn te doen

7. wegens mij te hinderen, mijn verwondingen aan de polsen met mijn smartphon te fotograferen en zo bewijzen van zijn misdaad te onderdrukken.

8. wegens misleiding en leugens tegen de wijkagent, wat betreft “Wij hebben een getuige van de mishandeling uit de flat gevonden.” Zie verhoor getuige H.P. (20 15 17 58 95-4) . Getuige H.P. getuigt iets heel anders.

In een rechtsstaat mag het ageren van een politieagent volgens de blauwdruk van de politiestaat niet ongestraft blijven.”

Aantekeningen

Proces-verbaal, incident 12-6-2015

Aangifte van Sule D., Turkse teenager 15 jaar

Bericht van het slachtoffer van politiegeweld, geweld, die volgde op de foute aangifte van Sule D.

20 15 17 58 95-1

“De aangifte is op een primitieve en herkenbare manier bij elkaar gelogen.

1. Ik heb de 2 teenager vriendelijk gevraagd: “Wat bent jullie hier aan het doen?” Ik heb niet gedreigd: “Als je hier niet weggaat, gaan er andere dingen gebeuren!” Dat is straattaal van teenagers, die ik niet kende.

Ik heb de teenagers vriendelijk daarop attent gemaakt, dat in onze bejaardenflat oude en kwetsbare mensen wonen en dat ze niet tegen de deuren mogen bonken, wat ze bij mij en bij mijn buurman hadden gedaan. “Dat is huisvredebreuk!” heb ik gezegd.

Ik vraagde vriendelijk naar hun vergunning, hier lozen te verkopen. Die vergunning hadden ze niet. De teenager Khadija A. met hoofddoek gaf me een papierblokje van ca. 4 cm x 1.5 cm. Dat waren “de lozen”. Daarop stond ook een heel kleine nummer, nauwelijks te lezen, en zeker voor vele oude mensen niet te lezen. “Dat is onze verklaringsnummer!” verklaarden zij.

Gezien op de vele bedrogverhalen, waar kinderen onder leiding van volwassenen worden ingezet, om kwetsbare bewoners te bestelen of te beroven (beneden liep een volwassen buitenlandse vrouw met hoofddoek rond, die met de 2 kinderen op de galerij woorden wisselde), heb ik gezegd: “Jullie moeten ieder een pas met foto hebben. Dat is een echte vergunning. Maar die hebt u niet. Daarom, aub, gaat nu uit de flat!”

Op de enge galerij stond ik voor de teenagers, de teenager Khadida A. rechts dicht voor mij en de teenager Sule D. links schuin achter haar en leunde met haar rechter arm op de leuning. Zij stond ca. 2.5 m van mij weg, niet bereikbaar voor mij. Maar ze stelt: “Op dat moment stond de man voor mij. Ik zag dat de man een zwaaiende beweging maakte en voelde vervolgens een harde klap op mijn rechter schouder. Dit deed pijn.” Gelogen! In mijn positie kon ik haar helemaal niet bereiken.

Sule D. schreeuwde: “Wij gaan hier niet weg! Wij hebben een verklaringsnummer!” (Ze kende het woord vergunningsnummer niet eens en spraak altijd van verklaringsnummer. Dat doet ze ook in de schriftelijke aangifte.) Ze schreeuwde woedend en agressief: “Wij blijven! Wij hebben een verklaringsnummer!” Discussie had geen zin.

Ik ben dan tussen de teenagers door gegaan, zodat ze de volgende woningen aan de galerij niet meer konden bereiken, en heb vriendelijk met beide handen een zwaaiende beweging gemaakt: “Gaat aub naar buiten.” Dan gingen ze wel. Tot dan heb ik niemand aangeraakt. Ze gingen ca. 6 m tot de galerijdeur, Sule D. nog steeds gillend: “Wij hebben een verklaringsnummer!” Op de hoogde van de deur heb ik haar de hand van achter tegen het schouderblad gelegd, heel zacht, en gezegd: “Rustig maar! Niet gillen! Ga naar buiten!” Toen begon de superagressieve teenager nog harder te gillen: “U mag mij niet aanraken!” Het gegil, ook al een behoorlijke storing, was door het hele huis te horen, zoals aan de verklaring van de getuige Post is te zien, die niets gezien, maar wel iets gehoord heeft.

Het zou hypokriet zijn van staatsorganen te eisen, dat een volwassen persoon een ongehoorzaam en onverstandig kind alleen door tussenkomst van politie mag terechtwijzen, geen evenredig dingen zelf mag doen zoals hier gebeurd,

omdat politie in de situatie meestal niet beschikbaar is, en ze roepen vaak 1 tot 2 uren duurt. Hier dreigde bovendien gevaar, omdat de teenagers agressief wilden doorgaan met hun actie. In een van de volgende woningen op hun pad lag een 82-jarige buurman, geopereerd en zojuist terug uit het ziekenhuis. Verder was niet uit te sluiten, dat de kinderen op diefstal en roof uit waren. Ze wilden hun namen niet zeggen (ik heb 2 keer gevraagd).

Mijn actie was dus verstandig, aangemeten en totaal legaal.

De pogingen, daarvan een misdrijf te maken, ga ik tegen.

Door vertonen van een oud letsel aan haar arm en toevoegen van een nieuw letsel, zelf bijgebrachte krassen op haar buik, 4 krassen totaal parallel, totaal horizontaal en 30 cm laag,

en dan foute aangifte doen, heeft de teenager de ’opwaardering’ van mijn verstandige actie tot misdrijf wel uitgelokt. Hoe veel ervaring hadden zij en de uit beeld verdwenen volwassen begeleidpersoon, dat zo iets mogelijk is en sommige politieploegen op een oog blind zijn en meespelen?

De aangever Sule D. deed dat heel doorzichtig en onbekwaam. Horizontale krassen van deze lengte kunnen nooit het resultaat van een geworstel zijn. In een geworstel gaan krassen schuin van onder naar boven ontstaan. Zoveel inzicht had het 15-jarige kind met kennelijk een laag IQ (zie haar bericht!) niet. De geometrie van de krassen verraadt al, dat ze zich die krassen zelf heeft bijgebracht. Ten tweede kunnen zulke krassen nooit door de kleding heen ontstaan. Alleen op de naakte huid.

Maar dat past weer niet bij haar bericht. Nergens zegt zij, (nog de andere meid), dat ik haar hemd heb losgetrokken en haar met mijn vingernagels 30 cm lange krassen op de naakte huid van haar buik heb bijgebracht.”

Om de bewijzen van ’zelf bijgebracht’ te onderdrukken, worden de scherpe foto’s niet getoond. Alleen totaal verkleurde foto’s, op die maar weinig te zien is. Hier krijgt de bedriegende teenager hulp van een derde bedriegend partij, een partij in het Openbaar Ministerie (OM). Zulke verkleurde foto’s sturen is een provocatie! Dat herkent iedereen!

Een normale politieploeg zou nooit de ‘foute’ letsels hebben geaccepteerd. Het was dus geen normale politieploeg, die kwam, maar een gespecialiseerde ploeg van (opmerkelijk!) 4 agenten,

een ploeg, die ageerde volgens de blauwdruk van de politiestaat: totaal eenzijdig, blind op het ene oog, overgevoelig op het andere oog, operaties ver buiten de grenzen van de politiebevoegdheden, gewelddadig en intimiderend,

een ploeg verbonden met verdere ploegen in het aansluitende machtapparaat, die grof manipulerend samen alles in hun macht staande doen, om de scheiding van de machten uit te hevelen en grof onrecht door te zetten, in het belang van de machtgroep. Zulke criminele connecties hebben de tendens te groeien en steeds meer macht te vergaren. De normaalburger toont zich zwak en bang en inactief tegenover hen. Dat weten wij uit de geschiedenis: Gestapo, Stasi, CIA en vele andere. Dus tegengaan door ze in het zonnetje te zetten. Dat bevalt hun niet. Ze houden van grijze zones en duisternis.

Maar gaan wij eerst eens verder met het bericht van Sule D. :

“Op het moment, dat de lift er was, pakte de man mij bij mijn vel vast. (Hij pakte mijn vriendin bij haar jas.) “

Dat is gelogen. Beiden gingen van zelf in de lift. Mijn aanwezigheid voldeed. Sule D.’s leugen is diffuus: ze zegt ‘bij mijn vel’, niet waar. Ze zegt niet “bij mijn arm”. Wat is dan de oorzaak van haar armletsel?

Ze zegt niet: “bij mijn buik”. Wat is dan de oorzaak van haar buikletsel?

En ze zegt niet: “bij mijn buik en bij mijn arm”. Dat alleen zou er een beginsel van een verklaring voor haar beide letsels zijn. Maar die verklaring blijft uit.

Uit haar bericht komt dus geen verklaring van de gefotografeerde letsels naar voren. Conclusio: de letsels zijn niet tijdens het korte incident tussen 16.30 en 16.35 h ontstaan.

De aangifte is een foute aangifte. Dat is een misdrijf.

Had ook de volwassen vrouw met hoofddoek, die leiding gaf aan de teenagers, maar bij aankomst van de politie volledig uit beeld verdween, aandeel aan dit misdrijf? Wie was die vrouw?

Dat moet te achterhalen zijn.

Het is totaal onnatuurlijk, dat een volwassen vrouw leiding geeft aan een actie van 2 teenagers, loterijlozen te verkopen, en verdwijnt, als de teenagers iets ernstigs overkomt, bijv. een mishandeling. In zo’n geval zou men verwachten, dat zij meteen verschijnt en de teenagers beschermt.

Het tegendeel gebeurde: ze verdween volledig.

Conclusio: er klopt iets niet. Er heeft geen mishandeling door de bejaarde plaatsgevonden. Er werd een mishandeling gesimuleerd, en het verdwijnen van de vrouw, 2 minuut tevoren nog onder de galerij en getuige van het gesprek van de bejaarde met de teenagers, behoorde bij het spel: 2 kinderen alleen tegen een sterke man, die krassend en slaand te werk ging: dit beeld wilden ze aan de geroepen politie verkopen. Een volwassen beschermpersoon paste niet in dit beeld. Logisch dus, dat de vrouw verdween, als ze op bedrog uit waren.”

De bejaarde verklaart: “Ik doe aangifte tegen onbekend, de verdwenen vrouw, wegens verdenking, dat ze betrokken was bij de foute aangifte van Sule D. En ik doe aangifte tegen Sule D, wegens foute aangifte en tegen Khadija A. wegens een fout getuigenis, dat de foute aangifte van haar vriendin Sule steunt.”

Aantekeningen

Proces-verbaal, incident 12-6-2015

Betreft verhoor van de 14-jarige getuige Khadija A., vriendin van de 15-jarige Turkse teenager Sule D., die foute aangifte deed.

Bericht van het slachtoffer van politiegeweld, geweld, die

volgde op de foute aangifte van Sule D.

20 15 17 58 95-5

De korte getuigenverklaring van Khadija A. is a) in zich inconsistent en past b) niet bij de verklaring van Sule D. Tegenstrijdigheden in de belangrijkste details!

a) en b) zijn sterke verwijzen op een leugenverhaal.

“Vervolgens sloeg de man mijn vriendin op de arm. Ik weet niet meer, met welke arm hij sloeg. Hij sloeg met de vuist.

Vervolgens begon de man mijn vriendin [over het galerijpad ] te duwen. Hij raakte haar rond de heupen.”

De getuige K.A. spreekt van een vuistslag op de arm.

Sule D. zegt: “ik voelde vervolgens een harde klap op mijn rechter schouder.” Schouder is niet arm.

De getuige zegt: “… begon de man te duwen. Hij raakte haar rond de heupen.” Sule D. zegt niets over een aanraking van haar heup op de galerij, ondanks dat zo’n krassende aanraking met een 30 cm lange verwonding heel pijnvol zou zijn geweest.

Dus: het detail ‘plek, waar de verwonding zou zijn gebeurd’, komt niet overeen in de uitspraken van teenager 1 (Khadija A.) en teenager 2 (Sule D.). Deze ‘plek van de 30 cm lange krassen’ zou heel markant zijn geweest.

Wel zegt Sule D. iets over een aanraking bij de lift: “De man begon ons te duwen in de richting van de lift. Op het moment dat de lift er was pakte de man mij bij mijn vel vast.” Maar ze spreekt niet over 30 cm lange krassen. En niet van haar heup. Alleen diffuus van “mijn vel”. Conclusio: Het krassen is tijdens het incident tussen 16.30 en 16.35 niet gebeurd. Niet volgens uitspraken van teenager 1 (Khadija A.) en niet volgens uitspraken van teenager 2 (Sule D.).

Maar tegen 17 h toont teenager 2 (Sule D.) 30 cm lange krassen op buik en heup aan politie-agent D.Krassenb., die van de verkraste huid 3 foto’s neemt. Het krassen is dus na het incident gebeurd, tussen 16.35 en 17 h. (Zich zelf zulke krassen bijbrengen duurt 3 seconden.) 3 scherpe foto’s werden van de krassen gemaakt. [De beschuldigde 75-jarige bejaarde heeft ze gezien tijdens zijn verhoor.] 3 scherpe foto’s existeren, maar het OM is niet in staat, ook maar een daarvan scherp te tonen. Alle 3 worden zo sterk verkleurd getoond, dat bewijzende details onherkenbaar zijn !!! Hoe ver gaan de manipulaties van de agenten van de politiestaat, om het burgerrecht van de bejaarde op correcte documenten af te breken?

Teenager 1 (Khadija A.) en teenager 2 (Sule D.) hebben kennelijk met elkaar afgesproken, de bejaarde samen te beschuldigen, de veroorzaker van het oude letsel aan de arm en het nieuwe krassenletsel op buik en heup te zijn. Maar ze hebben achtergelaten, precieze afspraken over de details te maken, die ze wilden vertellen. Daarom zijn hun verhalen vol van tegenstrijdigheden en onduidelijkheden.

Dat alleen al spreekt voor een leugenverhaal.

Ten tweede kan men de leugens bewijzen, zodra de scherpe foto’s er zijn. Het is onwaarschijnlijk, dat ze niet via personen, die voor de rechtsstaat werken, op tafel te brengen zijn. Het is onwaarschijnlijk, dat de politiestaat zegeviert.”

De bejaarde verklaart: “De techniek is er, om heel scherpe kopieën van foto’s te maken. Ik doe aangifte tegen de personen in het OM, die voor onscherpe foto’s gezorgd hebben, om mijn burgerrecht te saboteren, mij te verdedigen tegen foute beschuldiging via conclusies uit scherpe foto’s. De politiestaat mag niet zegevieren!”

Einde party2-2-3.jaaaa.net

Vind deze website via de portaal-website IQ.jaaaa.net. Klik daar op het icon <Party>. Zoek dan in het Party-menu naar party2-2-3 en klik erop. De gewenste website verschijnt op het scherm.

party2-2-3